حسابرسان با تعیین خطر عدم کشف می توانند نوع و ماهیت، زمان بندی اجرا و حدود آزمونهای محتوای لازم را برای تأمین پوشش کافی در برابر خطر حسابرسی، مشخص کنند.
هدف از بکارگیری حسابرسی مبتنی بر ریسک، افزایش کارایی و اثربخشی حسابرسی است، زیرا با تعیین نوع و ماهیت، زمانبندی اجرا و حدود آزمونهای محتوا به گونه ای معقول و همراه با قابلیت پاسخگویی کامل، رسیدگی ها به میزان مناسبی انجام گردیده و در نتیجه زمان صرف شده به سطح منطقی تری تغییر می یابد.

در طرح کلی حسابرسی در صورت اتکا بر سیستم کنترل داخلی، آزمونهای محتوا محدود و در صورت عدم اتکا بر سیستم کنترل داخلی، آزمونهای محتوا گسترده تر پیش بینی و انجام می گیرند.
در حسابرسی مبتنی بر ریسک، حسابرس پس از کسب شناخت اولیه از سیستم های حسابداری و کنترل داخلی (ثبت سیستم با استفاده از شرح نوشته، پرسشنامه کنترل های داخلی و نمودگر یا تلفیقی از آنها و انجام دادن آزمون شناخت سیستم)، خطرهای ذاتی و کنترل را برآورد می کندخطر حسابرسی از سه خطر ذاتی ۲ ، کنترل و عدم کشف  تشکیل می شود.

جهت دانلود فایل فوق ، اینجا کلیک بفرمایید.